Με  θυμάσαι; Δεν  με  θυμάσαι;

Θα  σου  επιβληθώ  για   να  με  θυμάσαι!

Βρίθει    το  facebook  από  φωτογραφίες

Σε  θάλασσα  ή  βουνό-Σε  χώρους  αναψυχής  ή  στο  σπίτι

Σε  συζητήσεις  βαρύγδουπες  ή  χαλαρές  στιγμές

Σε  χώρους  εργασίας  για  να  δηλώνεται  η  ταυτότητα

Διότι  χωρίς  ταμπέλα  ενδεικτική  είσαι  ένα  Τίποτα

Είσαι  party  animal  ή  οπαδός  του  Μεγάρου;

Ακούς  rock   ή  Χατζιδάκι-Φοράς  στρινγκ  ή  βράκες;

Είσαι  ξανθός  ή  μελαχρινός- Αδύνατος  ή  χοντρός;

Νέος  ή  διανύεις  τη  μέση  ηλικία;

Μουσουλμάνος  ή  Χριστιανός;

Πρόσφυγας  ή  αυτόχθονας-Ημεδαπός  ή  αλλοδαπός;

Αυτοαποκαλείσαι  επαναστάτης  αλλά  ζεις  βολεμένα;

Αυτοαποκαλείσαι  βολεμένος  εκ  πεποιθήσεως;

Είσαι  παντρεμένος  αλλά  έχεις  πολλές  εξωσυζυγικές  σχέσεις;

Είσαι  ελεύθερος  αλλά  συστήνεσαι  ως  πολυγαμικός;

Είσαι  αντισυστημικός  κι  όλες  σου  οι  ενέργειες  μες  στο  σύστημα;

Παραπονείσαι  για  έλλειψη  συναισθημάτων;

Αλλά  οι  κύκλοι  σου  ομόκεντροι  γύρω  απ’  τον  εαυτό  σου;

Σ’  έρωτες  ανούσιους   αναλώνεσαι  θερινούς

Χωρίς  καμιά  διάθεση  χρωματικής  επεξεργασίας;

Δηλώνεις  ανεξάρτητος  αλλά  καραδοκείς  τα  likes

Την  επιβεβαίωσή  σου  να  σφυγμομετρούν;

Πολλές  φωτογραφίες!

Ρετουσαρισμένες  προς  αποφυγήν  απόρριψης

Διότι  η  απόρριψη  σε  σκοτώνει

Κι  εσύ  ζεις  για  των  μορφών  την  απερίσταλτη  εικονικότητα

Και  πρέπει  να  γίνεις  κάτι  που  θα  αρέσει

Στον  πάγκο,  τ’  αστεία  δίποδα,  της  πραμάτειας!

Πουλούν   εικόνα  μ’  αντάλλαγμα  λίγη  φιλαρέσκειας  ηδονή 

Σήψη  μυρίζει  το  σφαχτό  στο  τσιγκέλι

Με  τα  εντόσθιά  του  ξεραμένα

Και   με  τον  φόβο  του  γήρατος  ή  του  θανάτου

Σε  χαρακτικά  ν’  αποτυπώνεται  ασπρόμαυρα

Τα  εν  δήμω  μη  εν  οίκω…

Κι  ο  Μεγάλος  Αδερφός  διόλου  δεν  δυσκολεύεται

Τα  ποντίκια  να  ξετρυπώσει

Κι  η  συγκομιδή  πάντα  φτωχά  ν’  αποστρατεύεται

Ξωμένοντας  να   περιμένει  απλά  τη  σειρά  της

Αφού  όπως  αλήθεια  είσαι  κανείς  δεν  σ’  αγάπησε…

Ευαγγελία  Τυμπλαλέξη